که با افتادن سیبی از شاخه ی درختی

کشف شد نیست!

دنیای من چشمهایی است که وقتی خیره می شوی به آن

تو را یکبارگی بغل می گیرد

و می بردت

یک جای دنج و گرم

دیگر مرز بین خواب و بیداری را نمی فهمی

مرز بین مستی و هوشیاری را!

فقط رنگهای سیاه و سفید و قهوه ای می بینی

و برقی که چشمهایت را نمی زند...